صفحات

۱۳۹۰ مرداد ۱۱, سه‌شنبه

سیستان و بلوچستان


بحث و گفت وگو درباره اقوام ایرانی با طرح مطالبات و بیان تضییقات و تبعیضات و گاه گزارش ظلم ها و فجایع حکومت در سرزمین های قوم نشین آغاز نمی شود. اگر هم این مباحث نقطه عزیمت بحث های قومی شود، عموما نتایج مناسبی را به همراه ندارد. مساله اقوام ایرانی باید با شناخت دقیق و جامع فرهنگ، تاریخ، جغرافیا، اقتصاد و بسیار وجوه دیگر این مناطق و باشندگان آن همراه باشد. اینکه منازعات و حوادث مناطق قوم نشین را به تجزیه طلبی ربط دهیم یا ریشه هرگونه نابهنجاری در این مناطق ر تنهاا در اعمال تبعیض مرکز نشینان جستجو کنیم، ساده انگاری هایی است که از همین نگاه سطحی، غیرکارشناسی و بدون پشتوانه شناختی به مساله قومیت ها در ایران نشات می گیرد. بااین تفاسیر هرگونه کوشش درجهت بازشناساندان جامع تر و دقیقتر مناطق قوم نشین به نخبگان و عموم جامعه امری بسیار ارزشمند است. فصلنامه گفتگو به همراه ماهنامه چشم انداز ایران از نشریات با سابقه ای هستند که در عمومی کردن و ایجاد فضای بحث و گفتگو میان نخبگان در خصوص اقوام و مناطق قوم نشین کوشش های قابل تقدیری داشته اند.

فصلنامه گفتگو پس از انتشار شماره های تبریز، خوزستان، کرد وکردستان، قومیت و مساله قومی ایران، فرقه دموکرات آذربایجان و جمهوری مهاباد، اینبار سراغ منطقه سیستان و بلوچستان رفته است و موضوع ویژه شماره پنجاه و هفت این نشریه را به این موضوع اختصاص داده است. در زیر بخشی از باب گفتگوی این شماره بقلم احسان هوشمند را می خوانید:

باب گفتگو
سیستان و بلوچستان علیرغم موقعیت مهم راهبردی و نیز محرومیت های گسترده اقتصادی و همچنین رودررویی با برخی مشکلات سیاسی و مذهبی چندان مورد توجه نهادهای علمی و فرهنگی اعم از دولتی و غیردولتی نبوده است و چنین بنظر می آید که تا مسائل به صورت حاد ظهور و بروز نکند ارزش و اهمیتی برای بررسی و مطالعه پیدا نمی کند. فاصله طولانی حوزه مورد بحث با تهران و همچنین وجود بزرگترین بیابان های کشور به عنوان یک حوزه حایل براین بی توجهی افزوده است. درمیان پژوهشگران حوزه مطالعات قومی و توسعه ای تعداد پژوهشگران بلوچ شناس یا سیستانی شناس به چند نفر هم نمی رسد. اختصاص این شماره از گفتگو به مسائل سیستان و بلوچستان تلاشی است برای شناسایی ولو اولیه مسائل مبتلابه این منطقه.