تصویر «گلشیفته» هر چند بیشتر موضوعی
در «حوزه خصوصی» بود، ولی نشان داد امکانی که برای تقویت «حوزه عمومی» با
گسترش شبکه های اجتماعی آنلاین فراهم آمده است، در وضعیت شکننده ای است. به باور
من موضوع گلشیفته یک نکته را به خوبی نمایاند و آن اینکه فضا برای گفتگو و صدای
میانه در فضای آنلاین تنگ تر و تنگ تر می شود. این نگران کننده است که هر موضوعی
به جای آنکه محل استدلال، انتقاد و اندیشه‌ورزی قرار گیرد، دست مایه
عقده گشایی و اشاعه گفتار نفرت و تخریب شود. اگر این چنین ادامه یابد، میانه روان برای حضور و
مشارکت در «فضای عمومی» دلزده، مرعوب و ساکت می شوند و این مانع پیشبرد دموکراسی
است. دوره اصلاحات اگر هیچ دستاوردی نداشت، حداقل فضایی برای عقل مداران و
میانه روان گشود تا چند صباحی صدایشان به ما، مردم برسد. جنبش سبز نیز در همین
امتداد فضایی ایجاد کرد که در آن حنای شعار و تهمت و تخریب و برچسب بی رنگ بود و
ما را به گفتگویی عمومی می کشاند که از دل آن امید می رفت/رود همزیستی مسالمت
آمیزمان محقق شود. بنظرم میانه روان، عقل مداران و اندیشه ورزان باید احساس
مسئولیت کنند و با مشارکت در این فضا، آن را به دست دشمنان همزیستی و مدارا
نسپراند.
در مقابل
اشاعه «گفتار نفرت»، حتی در میان دوستانمان، سکوت نکنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر